1- بزرگ سياهرگ زبرين

2- دريچه سيني آئورتي

3- دريچه سيني ششي

4- دهليز راست

5- دريچه سه لختي

6- بزرگ سياهرگ زيرين

7- بطن راست

8- بطن چپ

9- دريچه دو لختي (ميترال)

10- دهليز چپ

11- سياهرگ هاي ششي

12- سرخرگ ششي

13- آئورت

گنجایش بطن ها، بیش تر از دهلیزها است.

از قوس آئورت، سه سرخرگ منشعب می شوند.

از بطن راست، یک سرخرگ قطور خارج شده سپس به دو سرخرگ ششی تقسیم می شود.

دو سیاهرگ ششی به صورت مستقل وارد دهلیز چپ می شوند. به همین دلیل، دهلیز چپ دو منفذ دارد.

دو سیاهرگ بزرگ زبرین و زیرین مستقلاً وارد دهلیز راست می شوند. به همین دلیل، دهلیز راست دو منفذ بزرگ دارد.

در ابتدای سرخرگ آئورت و سرخرگ ششی، دریچه ی سینی شکل وجود دارد.

بین دهلیز راست و بطن راست، دریچه ی سه لختی وجود دارد.

بین دهلیز چپ و بطن چپ، دریچه ی دو لختی (میترال) وجود دارد.

دریچه های دو لختی و سه لختی، بافت ماهیچه ای ندارند. این دریچه ها توسط رشته هایی به برجستگی های ماهیچه ای دیواره ی داخلی قلب متصل اند.

سرخرگ آئورت و سیاهرگ های ششی، خون روشن دارند.

بزرگ سیاهرگ زبرین، بزرگ سیاهرگ زیرین و سرخرگ ششی، خون تیره دارند.

دیواره ی قلب انسان از خارج به داخل شامل سه لایه است:

لایه ی خارجی، پریکارد نام دارد و از بافت پیوندی است که به آن، آبشامه ی قلب نیز می گویند.

لایه ی میانی، میوکارد نام دارد. قطور، عضلانی و قابل انقباض است.

لایه ی داخلی، آندوکارد نام دارد و از بافت پوششی است که سطح درونی حفرات قلب (دهلیزها و بطن ها) را می پوشاند.

میوکارد، قطورترین لایه ی قلب است.

لایه ی میوکارد قلب، علاوه بر ماهیچه ی معمولی قلب، بافت گرهی (هادی) نیز دارد که نوعی بافت ماهیچه ای تمایز یافته است.